گزارشی از واقعه کربلا
Posted On ۱۳۸۷ آذر ۱۳, چهارشنبه at در ۲:۰۵ by نویسندهمعاویه در نیمه رجب سال 60 از دنیا میرود، پیکی از طرف یزید وارد مدینه میشود، نامهای برای فرماندار مدینه (ولید) آورده که از او میخواهد از چند نفر برای خلافت یزید بیعت بگیرد، یکی از آنها فرزند رسولخدا سید جوانان بهشت حسین بن علی (ع) میباشد.
سه روز مانده به آخر رجب، ولید از امام طلب بیعت میکند، امام بیعت نمیکنند و میفرمایند دیگر باید فاتحه اسلام را خواند و روز بعد مدینه را به قصد مکه ترک مینمایند.
آن حضرت به همراه خانوادهاش در سوم شعبان یعنی روز ولادت خودش وارد مکه میشوند، در مکه مردم را دعوت به مبارزه با یزید مینمایند.
دهم ماه رمضان نامه کوفیان به امام رسید که ما بر علیه بنیامیه، مصمم بر مبارزهایم و نیاز به رهبر داریم، به کوفه قدم رنجه نما که فرماندار یزید را بیرون مینماییم و به رهبری تو گردن مینهیم.
امام مسلم بن عقیل را در نیمه رمضان راهی کوفه مینمایند، او پنجم شوال به کوفه میرسد .
امام خود در هشتم ذی الحجه، روزی که مردم برای حج محرم میشوند تا روز نهم را در عرفات باشند و اعمال حج را بجای آرند، راهی کوفه میشوند، مدت اقامت امام در مکه 125 روز بوده است.
در بین راه خبر شهادت مسلم و بیوفایی مردم کوفه به امام میرسد.
قبل از اینکه به کوفه برسند با سپاه 1000 نفری حر بن یزید ریاحی مواجه میشوند، توافق میشود که کاروان حسینی به راهی برود که نه راه مدینه باشد نه راه کوفه، ابا عبدالله روز دوم محرم به کربلا رسید، و روز سوم عمر سعد با چهار هزار نفر در کربلا اردو زد، بعد از این هر روز بر تعداد لشکر دشمن افزوده میشد.
روز هفتم محرم آب را بر حسین (ع) و اهل بیت او بستند، روز نهم شمر با چهار هزار نفر و نامهای از عبید الله بن زیاد وارد کربلا شد، او در این نامه به عمر سعد گفته بود، کار حسین (ع) را یکسره کند و با او بجنگد و اگر این کار را نمیتواند انجام دهد، فرماندهی را به شمر واگذار کند.
روز دهم امام با 32 سواره نظام و 40 پیاده و دشمن با 30000 نفر، در مقابل هم قرار گرفتند، جنگ آغاز شد و امام حسین (ع) و یارانش به شهادت رسیدند.
در حادثه کربلا دو فرزند امام حسین به نامهای علی اکبر و علی اصغر و سه فرزند از امام حسن به نامهای قاسم و عبد الله و ابوبکر و دو فرزند از حضرت زینب به نامهای عون و محمد و اصحابی همچون حبیب بن مظاهر و زهیر بن قین و... به شهادت رسیدند.
حضرت ابوالفضل که 34 سال داشت و 23 سال از برادرش امام حسین کوچکتر بود، در کنار علقمه، با لب تشنه به شهادت رسید.
بعد از شهادت امام حسین (ع) دشمن 70 سر جدا کرد و بر بالای نیزها گذاشت در این بین فقط سر علی اصغر و حر جدا نشد.
ده نفر بر بدن امام و اصحاب اسب تاختند و این ابدان مطهر زیر سم اسبان پاره پاره شد .
خیمهها غارت و در نهایت آتش زده شد، ساربان شترهای کاروان حسینی به نام بجدل بن سلیم برای تصاحب انگشتر امام، انگشت مبارک امام را برید و...
دشمن، اجساد مطهره شهدای کربلا را در بیابان رها کرد و این اجساد بعد از سه روز توسط قوم بنیاسد دفن شدند.
عصر روز یازدهم اسرای کربلا را که در آن بین امام سجاد (ع) و حضرت زینب (س) قافله سالار بودند، بر مرکبهای با پالان چوبین و بیپارچه، سوار کردند و آنها را از کنار قتلگاه عبور دادند.
شب دوازدهم، آنها را در 12 فرسخ راه بردند تا در روز دوازدهم در کوفه باشند.
در کوفه حضرت زینب و امام سجاد با سخنرانیهای خود در بین مردم و در مجلس عبیدالله بن زیاد، غوغایی بر پا نمودند.
اندکی بعد، اسراء را به سمت شام حرکت دادند، آنها در دوم ماه صفر به شام رسیدند.
امام سجاد (ع) میفرماید: ما دوازده نفر بودیم که به یک زنجیر بسته شده بودیم، یک سر آن به بازوی من و سر دیگر به بازوی عمهام زینب...
در شام هم امام سجاد و حضرت زینب به مناسبتهای مختلف به رسالت تبلیغی خود عمل نموده و دستگاه ظالم یزید را رسوا نمودند تا جائی که یزید قتل امام حسین (ع) را به عبیدالله مستند و با احترام اسراء را روانه مدینه کرد.
شما میتوانید تفصیل حادثه کربلا را در گزینه پیامبر و اهل بیت (ع) مطالعه فرمایید.
