حسین (ع) مرا شیعه کرد
Posted On ۱۳۸۷ آذر ۱۳, چهارشنبه at در ۲۱:۳۹ by نویسندهپدیدآورنده:محمد مهدی رضایی،
،
بین حماسه غمبار عاشورا و تداوم حیات شیعه، رابطهای عمیق و دوسویه وجود دارد. شهادت مظلومانه امام حسینعلیهالسلام و هفتاد و دو تن از یاران بزرگوار او در فاجعه کربلا، علاوه بر آثار بزرگ و حیاتی که برای جامعه اسلامی و انسانی به بار آورد، این نتیجه مهم را نیز در پی داشت که اهلبیتعلیهمالسلام را به عنوان نمونههای کامل پیشوایی امت به همگان معرفی نمود و نشان داد که تنها مکتب و دیدگاهی درست و بر حق و قابل دفاع است که بر اساس پیروی از آن خاندان شکل بگیرد و در همان مسیری که آنان مشخص کردهاند، حرکت کند (یعنی مکتب عظیم و ریشهدار شیعه که تجلیگاه اسلام حقیقی است).
از سوی دیگر، شیعیان نیز، در طول تاریخ پس از واقعه عاشورا، از سر شوق و شناختی که در وجودشان نسبت به سالار شهیدانعلیهالسلام ریشه دوانیده بود، با برپا کردن مراسم سوگواری و به راه انداختن دستههای عزاداری، سینهزنی و تشکیل جلسات روضه و یاد کرد سیدالشهداءعلیهالسلام، یکی از اساسیترین رموز جاودانگی قیام حسینی و فرهنگ سترگ و سازنده عاشورا را رقم زدند. ایشان همواره در حفظ و تداوم این حرکت مقدس کوشیدهاند و به سخنان بیهوده و... شبهههای تار عنکبوتیای که گاهگاه از سوی عدهای نادان یا مغرض مطرح میشود، توجه نکردهاند و دشمنی کردن دشمنان اسلام و اهلبیتعلیهالسلام با آنان، حتی اندکی از عشق و علاقهشان به آن امام شهید و آرمانهای الهی او نکاسته است.
اکنون از برکت همین عزاداریها و جلسات یاد کرد قیام جاودانه امام حسینعلیهالسلام و اهداف والای اوست که صفوف شیعیان در برابر دشمنانشان مستحکمتر از پیش شده و مخالفان اهلبیتعلیهمالسلام به تأثیرپذیری از این برنامههای مقدس، به حقانیت و ولایت خاندان پیامبر صلیاللهعلیهوآله پی میبرند و بدان اعتراف میکنند و مستبصر میگردند.
در این جا، برای توجه دادن بیشتر شما خواننده محترم، به اهمیت مسئله سوگواری بر امام حسینعلیهالسلام و پیوند آن با گسترش روزافزون تشیع در دنیای دیروز و امروز، دو نمونه عینی را، به نقل از کتاب «دورالمنبر الحسینی فی التوعیه الاسلامیه1 (نقش منبر امام حسینعلیهالسلام در بیدارگری اسلام)» ذکر میکنیم. مؤلف مینویسد:
1. شیخ زهیر حسّون برای من چنین نقل کرد: «روزی از کتابخانه واتیکان دیدن میکردم. در قسمت ویژه کتابهای اسلامی، چشمم به بیش از هزار کتاب خطی و چاپی درباره امام حسینعلیهالسلام افتاد.
با تعجب، از مدیر کتابخانه علت را پرسیدم و او گفت: علمای واتیکان دیدند که تشیع در سالهای اخیر رو به گسترش نهاده، روز به روز بر تعداد کسانی که در دنیا به مکتب اهلبیت میگروند، افزوده میشود و به این نتیجه رسیدند که علت این امر، مظلومیت امام حسینعلیهالسلام است که شیعه آن را در مجالس سوگواری و ماتم و با به راه انداختن دستههای سینهزنی، زنده نگاه میدارد؛ پس عدهای از سوی واتیکان مأمور شدند که در دنیای اسلام بگردند و هر کتاب خطی و چاپی درباره امام حسینعلیهالسلام را گردآوری کنند و به واتیکان منتقل نمایند، تا ایشان نیز با استفاده از روش شیعیان در یاد کرد شهادت مظلومانه امام حسینعلیهالسلام، به بیان مظلومیت حضرت مسیح ـ که به باور آنها بردار شد و مظلومانه کشته گردید ـ بپردازند و از این طریق، آیین مسیحیت را گسترش دهند».
2. استاد ادریس الحسینی، در کتاب خود «لقد شیعنی الحسین (بی شک حسین مرا شیعه گردانید)» میگوید: یک روز، یکی از نزدیکانم از من پرسید: چه باعث شد که تشیع را انتخاب کنی؟ گفتم: آن کس، جدم حسینعلیهالسلام بود و ضایعه ناگوار شهادتش در روز عاشورا. گفت: چگونه؟ گفتم: هر گاه به یاد صحنههای دردناک آن روز میافتم، نمیتوانم آن اعمال فجیع را نتیجه اندیشههای سالم و هدایت یافته بدانم و خونهای پاک اهلبیتعلیهالسلام را که بر ریگهای بیابان کربلا روان گردید، همچون جریان آبهای معمولی بپندارم. آن خون، خون بهترین و شریفترین کسی بود که پیامبر صلیاللهعلیهوآله بارها دربارهاش به مردم سفارش کرده بود...و چنین کسی نمیتوانست بر باطل باشد و کشندگان او بر حق؛ زیرا قاتلان امام حسینعلیهالسلام خود میدانستند که او بر امیرشان یزید به مراتب فضیلت دارد و بزرگ دنیای عرب و اسلام است؛ اما چون به مال و ارزش دنیا که یزید وعدهشان داده بود، طمع کرده بودند، به کشتن فرزندزاده پیامبر صلیاللهعلیهوآله تن در دادند.
آری، حسینعلیهالسلام مرا شیعه گردانید؛ آن گاه که یاد کرد عظیم او را در سوگواریها و مراسم عزا و ماتم مشاهده کردم و به حقیقت حال او و معاندانش در حادثه کربلا، آگاه گردیدم. شیعه شدم با خونهای تازه شهیدان کربلا که بر ریگهای بیابان طف جاری بود و با ضجه بچهها و شیون زنان.
کربلا ورودگاه من به تاریخ است و به حقیقت و به اسلام. حال چگونه میتوانم همچون عارفی رقیقالقلب و شاعری نازک خیال، مجذوب آن نگردم و بدان گرایش نیابم!
پینوشت
1. این کتاب، رساله دکترای مؤلفش، خطیب محترم، دکتر شیخ محمد باقر مقدسی، از «دانشگاه جهانی علوم اسلامی لندن» است. وی توانست در تاریخ 25/5/2000م. از رساله خود، به عنوان اولین بحث علمی و دانشگاهی درباره «منبر امام حسینعلیهالسلام» دفاع کند و به اخذ مدرک دکترا در علوم اسلامی نایل گردد.
